26 Ocak 2013 Cumartesi

yorgun savaşcı anne :)

 
30 aylık olan kuzum..
 
Bugün kızımla ilk kez otobüsle arkadaşıma ev ziyaretine gittik.
Eşim ve babamın sayesinde pek toplu taşıma araçlarıyla bir yere gitmek durumunda kalmamıştık.
Hava da şansımıza pek fenaydı.
Soğuk ve rüzgar, yağmurda cabası.
Neyseki sorunsuz bir yolculuk yaptık.
Çift katlı otobüsün üst katında en öne kurulduk.
Arkadaşımın 6 yaşındaki güzel kızıyla İncim çok iyi anlaştı.
Yol boyu bıcır bıcır hiç susmadılar, bütün otobüs Pepe şarkılarıyla inledi :)
Gittiğimizde aralıksız 5 dk oturdum mu diye düşünüyorumda hayır.
İnci öyle oturupta bir şeylerle oyalanan bir çocuk olmadı hiç.
Sürekli odadan odaya gezme ve ilgi çekici bir şeyler araştırma içerisindeydi.
 
 
Bazı anneler var etrafımda gözlemliyorum.
Çocuk gittiği evi talan ediyor anne gayet rahat oturuyor.
Hepimizin başına gelmiştir bu tarz durumlar.
Ya gitmeyeceksin yada çocuğunla gittiğin yerde ilgileneceksin.
Evet ben bugün gerçekten çok yoruldum ama sonuç olarak ev sahibini huzursuz etmedik.
Öğlen uykusunu uyuyamayan İncim resmen ağlama makinesi gibiydi.
 
Şükürler olsun uyuttum ve dinleniyorum şimdi.
Yatmadan ne dese beğenirsiniz ' Anne ben yine misafirliğe gidicem'
Bugünkü performansının ardından bizi evine kabul eden olursa gideriz tabi diyemedim :))
 

4 Ocak 2013 Cuma

Pepe konserinde İnci ve Lina ;)

 
Hafta içi iş güç derken gezmeye pek fırsat kalmıyor
Haftasonlarını değerlendirmeye çalışıyoruz bizde.
Sevgili arkadaşım balyanaklı Linoşun annesi Merve,Pepenin gösterisi var diye arayınca pek sevindim.
İnci Keloğlan ve Pepe'ye bayılıyor, Pepe konserine gidicez diyince nasıl mutlu oldu anlatamam.
Resmen gün saydık. Sonunda beklenen gün geldi ve düştük BKM yollarına.
Yerimiz arkalardaydı ama biz doğru düzgün yerimizde oturmadık zaten :)
Sahne önüne gidip bağdaş kurduk ve böylece pek yakından seyrettik konseri.
Şarkılara hiç susmadan eşlik etti İncişkom.
Konserden sonra birşeyler atıştırıp doğru avm'ye..
Orada oyun alanında hiç durmaksızın koşturan, tırmanan, tünellerden geçen İnci ve Lina,
onlar düşüp kendilerine zarar vermesin diye sürekli peşlerinden koşuşturan biz.
Uzun süre oynadılar, biz bittik onlar hala full enerjiydi.
İmdadımıza eşlerimiz yetişti neyseki, sırtımızı kambur eden çantaları onlara devrettik :)
Yedek kıyafetler, bez, yiyecek ve içecekler derken koca çanta dolusu çıkmışız evden.
Eve döndüğümüzde ben yorgunluktan kıpırdayamaz haldeydim.
Öyle pert olmuşum ki gece uyuyamadım bile..
Ama Linoşun ve kızımın sevinci, heyecanı herşeye değdi.
Şimdi sırada yeni etkinlikler, yeni planlar var :)