30 Kasım 2012 Cuma

28.ay geçerken


 
Blogumu baya ihmal ettim bu aralar.
İncimin defterine yazıyorum neyseki yoksa ışık hızıyla unutuluyor en tatlı anlar..
En güzel dönem buymuş meğer.. Kendini ifade etme dönemi.
Zor yanları da mevcut elbetteki.
 
Her geçen gün bir önceki halini özlüyorsun.
Bebekliğini..
Minik minik tulumların içindeki sevimli hallerini..
Yarım yamalak konuşmalarını.

Ama şimdilerde annecim seni seviyoruuum deyişi var ki beni benden alıyor.
 
Gece uyumadan önceki zamanlarımız çok kıymetli.
Kokusunu doya doya içime çekerken kuzuma kitap okuyorum..
Bu akşamda uzun uzun masal okudum kuzuma.
Sonra ben ütü yaparken sıkılmasın diye birazda sen anlatırmısın bana dedim.
Anlatamam dedi kendinden gayet emin bir şekilde.
Neden kızım dediğimde cevabı çoktan hazırdı 'Çok işim var annee'
 
Bugün işten geldiğimde benim için ayıkladığı koca bir tabak mandalinayı görünce çok mutlu oldum..
Kendisi yerken beni de unutmamış,ananesine 'anneme soyuyorum bunları' demiş benim güzel kuzum..
 
Yarından sonra 1 hafta izin yapıcaz eşim ve kızımla.
Umarım çok keyifli dolu dolu geçirebiliriz bu kısacık zaman dilimini.
 
Pek hevesle bekliyoruz İncimde bizde :)